rzetelny — rzetelnyni, rzetelnyniejszy 1. «wypełniający należycie swe obowiązki, dotrzymujący zobowiązań; uczciwy, sumienny, solidny; godny zaufania» Rzetelny pracownik, kupiec, rzemieślnik. 2. «należyty, właściwy, dokładny» Rzetelna praca, wiedza, zapłata … Słownik języka polskiego
godziwy — godziwywszy książk. «odpowiedni, właściwy, słuszny, dozwolony, rzetelny, uczciwy» Godziwe zarobki. Godziwa zapłata. Godziwy dochód. Uważać coś za rzecz godziwą. Szukać godziwszych zysków … Słownik języka polskiego
lojalny — lojalnyni 1. «praworządny, prawomyślny, postępujący zgodnie z polityką rządu» Lojalny obywatel. 2. «uczciwy, rzetelny w stosunkach z ludźmi» Był zawsze lojalny w stosunku do kolegów. ‹fr. z łac.› … Słownik języka polskiego
odpowiedzialny — odpowiedzialnyni, odpowiedzialnyniejszy 1. «mający poczucie obowiązku, gotowy do ponoszenia konsekwencji za swoje działanie, postępowanie, taki, na którym można polegać; mający obowiązek pilnowania czegoś, odpowiadający za wykonanie czegoś;… … Słownik języka polskiego
osąd — m IV, D. u, Ms. osądądzie; lm M. y książk. «ocena, sąd, wyrok, wydanie sądu, opinii o czymś, o kimś» Surowy, rzetelny, kategoryczny osąd. Wydać osąd o czymś lub o kimś. Poddać coś, kogoś osądowi. Według twojego osądu wszystko jest w porządku … Słownik języka polskiego
solidny — solidnyni, solidnyniejszy 1. «taki, na którym można polegać, zasługujący na zaufanie; rzetelny, uczciwy, należyty» Solidny człowiek. Solidny kupiec. Solidna firma. Solidna robota. 2. «mocny, masywny, trwały; gruntowny, dokładny» Solidny dom.… … Słownik języka polskiego
szczery — szczeryerzy, szczeryrszy 1. «nie ukrywający swoich myśli, uczuć, zamiarów; nieskryty, otwarty, prawdomówny, niefałszywy; będący wyrazem czyjejś prawdomówności; nie udany, rzeczywisty, rzetelny» Szczery kolega, przyjaciel. Szczery charakter.… … Słownik języka polskiego
uczciwy — uczciwywi, uczciwywszy 1. «rzetelny, sumienny w postępowaniu; szanujący cudzą własność, niezdolny do oszustwa; prawy» Uczciwy człowiek. Uczciwy znalazca. Ktoś z gruntu uczciwy. 2. «będący wyrazem, objawem, wynikiem czyjejś prawości, rzetelności,… … Słownik języka polskiego
wiarogodny — wiarogodnyni, wiarogodnyniejszy «godny wiary, zasługujący na zaufanie; pewny, rzetelny» Wiarogodny świadek. Wiarogodny dokument, podpis. Wiarogodna informacja, wieść. Wiarogodne źródło historyczne … Słownik języka polskiego
zacny — zacnyni, zacnyniejszy «mający szlachetny charakter, rzetelny, przyzwoity, prawy; właściwy człowiekowi o takich zaletach» Zacny człowiek, obywatel, przyjaciel. Zacna rodzina. Zacny charakter. Zacne serce … Słownik języka polskiego
